زی با تلفیق طرح های پوشش اصیل اقوام ایرانی و نیازهای مخاطب امروزی سعی در نگاهی نو به بستری کهن که آمیخته با هنری به غایت جسورانه است، دارد. هنری برخاسته از همزیستی نزدیکتر انسان با خودش، با طبیعت، به دور از دغدغه های زندگی مدرن امروزی. حاصل اين همزيستی جسارتی است که در همنشانی رنگ ها و نقش هایی كه مادام جریان در طبیعت، در هنر این مردم نیز جلوه گر است وجود دارد. هنری زاده شده توسط زنان و مردانی که تجربه زیسته ی آن ها بارها واقعی تر از زندگی مجازی امروزی است و حاصل آن لباس بیانی است از شیوه زیستن آدم ها و تجربیاتشان پیش از ورود زبان نه ارزشی در حال تغییر تحت اختیار نظام سرمایه داری.