خالق سونا بشیر با اینکه معمار است اما می‌داند توانمندی فقط در ساختن نیست، گاهی تخریب است که شهامت می‌خواهد. خراب کردن نه لزومن به معنای تخریب و ویران کردن بلکه گاهی به معنای به چالش کشیدن و ایجاد سوال. از این منظر پرسشگری هم می‌تواند شب‌هنگام، زیر نور آباژور و لم داده روی کاناپه و با خواندن کتابی رخ دهد و هم در طول روز و با ایجاد سوال کردن برای ذهن‌های عادت کرده به تکرار روتین‌ها. این سوال‌ها برای او -که زنی است در ابتدای قرن بیست و یکم و در میانه خاورمیانه- شاید ملغمه‌ای باشد از درونی‌ترین پرسش‌ها تا بیرونی‌ترین و جهانی‌ترین خواسته‌ها. اما اینکه این احوالات کجا دیده شوند آن‌جایی است که برای هرکسی متفاوت است؛ برای شاعر دفترچه‌اش، برای نجار کارگاهش و برای طراح لباس، پوششی است که می‌تواند همراه آدمی باشد و بازتابی از احوالاتش در هر دوره‌ای از زندگی. البته که در میان پوشیدنی‌ها، کیف از آن دسته همراهانی است که در هر موقعیتی می‌تواند وجود داشته باشد و در حقیقت تکمیل‌کننده نمایش بیرونی فرد است. همچنان که فرم، جنس و رنگ آن بازگوکننده دیدگاه طراح است در عین حال انعکاسی است از تفکر صاحبش در آن مقطع زمانی. اگرچه کیف چرمی شاید همان نگاه کلاسیک را به ذهن متبادر کند اما در این طراحی‌ها سعی شده تا از آن نگاه قدیمی همیشگی فاصله گرفته شود تا بتواند در دنیای امروز و با پیروی از مد آهسته هم حرفی برای گفتن داشته باشد.