در تمامی کار های مهرنوش شاه حسینی خصوصیاتی دیده میشود که از ابتدای فعالیت اش تاکنون دغدغه ی او بوده و هست. از جمله این ویژگی ها میتوان به پا فشاری بر تجربه ی تکنیک های متفاوت و جسارت او در بیان اشاره کرد به طوری که این رویکرد را به سازندگان کار هایش نیز انتقال میدهد. او با استفاده از مواد اولیه و رنگ های نامتعارف در کنار هم از یک طرف و از طرف دیگر به واسطه‌ی به چالش کشیدن تکنیک کار بومیان و خیاط ها امید به نو آوری دارد. هر چند که مکان و زمان کارهای مهرنوش شاه حسینی تابع مد روز نیستند اما میتوان گفت که او همواره نگاهی به آنچه در دنیا در حال وقوع است نیز دارد. خصوصیت دیگر کار های او که باید به آن اشاره کرد استفاده از الیاف مرغوب و طبیعی خریداری شده از بافنده آنهاست که مانند پلی ارتباط میان هنر معاصر ایرانی و زبان دنیای امروزی را بر قرار میکند. بسیاری از آثار او مانند معماری ایرانی از بیرون ساده و از درون پر از تزئین اند؛ طوریکه میتوان آنها را از هر دو روی پوشید.