فعالیت های شادی پرند در زمینه ی مد همواره تلاشی برای مقابله با سرکوب خلاقیتی بوده و هست که در بازار های غربی در زمان اشتغال در آمریکا و فضای مد ایران که همواره تقلیدی کورکورانه از غرب بوده، حس کرده است. به گفته ی خودش با بازگشت به ایران شروع به قانون شکنی در طراحی کرده و پس از مدتی فعالیت در تهران، به سمت استفاده از پارچه های ایرانی مانند ترمه، قلم کار، لنگ و دیگر سوق پیدا کرد. به واسطه ی مشکلاتی که این پارچه ها در دوخت ایجاد میکردند دست به ابتکار عمل در روش های دوخت زد. آثار شادی پرند همواره برخاسته از دل بوده و پس از برگذاری نمایش در خارج از کشور، طراحی های نو آورانه اش پذیرش بیشتری در ایران پیدا کردند. تمرکز شادی پرند در طراحی و ساخت آثارش معطوف به منعکس کردن شخصیت و انرژی مخاطب بوده و تلاش میکند بهترین کیفیت ممکن را از نظر طراحی و اجرا در کار هایش ارائه کند؛ به گونه ای که لباس به تنهایی بهترین باشد و به بهترین نحو نیز بر اندام و شخصیت مخاطب بنشیند.